ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
2015-03-19 12:17
ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Πολλά έχουν γραφτεί κατά καιρούς για την γειτονική Βουλγαρία η οποία παρουσιάζεται σαν φορολογικός και επιχειρηματικός «παράδεισος» . Ειδικά την προηγούμενη πενταετία πλήθος μικρομεσαίων επιχειρήσεων ιδρύθηκε ή μεταφέρθηκε στην γειτονική χώρα για πραγματικούς ή «φορολογικούς» λόγους. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το 2011 απόδωσαν φόρο στην Βουλγαρία 3.800 επιχειρήσεις Ελλήνων όταν πριν από την κρίση μετά βίας αριθμούσαν μερικές εκατοντάδες.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν συνθήκες και παράμετροι που δεν είναι ευρέως γνωστοί και μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην καλή λειτουργία και στο πραγματικό οικονομικό όφελος από την δραστηριότητα στην Βουλγαρία.
Στο συγκεκριμένο άρθρο θα παρατεθούν 5 από τους πιο διαδεδομένους λόγους λειτουργίας επιχείρησης στην Βουλγαρία από τους Έλληνες ώστε ( ειδικά οι μελλοντικοί ή νέοι επιχειρηματίες) πριν την οριστική απόφαση τους να έχουν λάβει υπόψιν τους όλες τις παραμέτρους.
1. Χαμηλός φορολογικός συντελεστής
Όντως o φορολογικός συντελεστής στη Βουλγαρία είναι 10%, ο χαμηλότερος μεταξύ των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά αυτός είναι εταιρικός φόρος.
Για να εισπράξει ο επιχειρηματίας τα κέρδη της επιχείρησης του πρέπει να καταβληθεί και ένα 5% επί των κερδών αυτών ως φόρος μερισμάτων ή ιδιωτικοποίησης κερδών (αντίστοιχος φόρος μερισμάτων υπάρχει και στην Ελλάδα 10% στις κεφαλαιουχικές εταιρείες) .
Συμπέρασμα: Ο συνολικός εταιρικός φόρος και διανομής του στους ιδιοκτήτες είναι 10%+5% ενώ οι αντίστοιχοι φόροι στην Ελλάδα είναι 26%+10%.
2. Χαμηλόμισθο εργατικό δυναμικό
Ο κατώτατος μισθός στην Βουλγαρία διαμορφώθηκε από 1/1/2015 στα 360 λέβα δηλαδή περίπου 185€. Ο επιχειρηματίας βέβαια για κάποιον υπάλληλο με μια κάποια «εξειδίκευση» δηλαδή γνώση Η/Υ και αγγλικών θα πρέπει να υπολογίζει τον διπλό μισθό περίπου στα 350€.
Συμπέρασμα: Ο κατώτατος μισθός στην Βουλγαρία είναι 3 φορές πιο χαμηλός από την Ελλάδα αλλά η εύρεση καταρτισμένου προσωπικού είναι αρκετά δύσκολη και η εργασιακή νοοτροπία του διαφορετική και λιγότερο παραγωγική από αυτήν στην χώρα μας.
Ειδικά τα στελέχη μεσαίου επιπέδου με κατάρτιση αμείβονται πλέον σχεδόν όσο στην Ελλάδα αν αναλογιστούμε την πτώση των μισθών λόγω της κρίσης( ενδεικτικά αναφέρεται ότι στην Βουλγαρία το 2012 ο μέσος μηνιαίος μισθός στις τηλεπικοινωνίες έφτασε τα 1.724 λέβα δηλαδή 862 € και ο μέσος γενικός στα 731 λέβα δηλαδή τα 365€)
3. Εισφορές επιχειρηματία - Ο.Α.Ε.Ε.
Οι εισφορές στον «αντίστοιχο φορέα ασφάλισης με τον ΟΑΕΕ» στην Βουλγαρία είναι περίπου στα 65€ το μήνα δηλαδή 130€ το δίμηνο ενώ στην Ελλάδα οι αντίστοιχες εισφορές ξεκινούν από τα 450€ περίπου και αυξάνουν κατά πολύ στην διάρκεια ασφάλισης.
Βάση των συμβάσεων για τις χώρες της Ε.Ε. αναγνωρίζονται τα χρόνια ασφάλισης στην Βουλγαρία για το όριο χρόνων συνταξιοδότησης με αποτέλεσμα ο ασφαλιζόμενος να συνταξιοδοτείται και από τις δύο χώρες ανάλογα με τα χρόνια που ασφαλίστηκε στην κάθε μια και τις εισφορές που κατέβαλε.
Συμπέρασμα: Οι εισφορές των ελευθέρων επαγγελματιών είναι κατά πολύ χαμηλότερες στην Βουλγαρία με την προϋπόθεση ότι ο ασφαλισμένος έχει σαν «συνήθη» τόπο κατοικίας την Βουλγαρία (πάνω από 183 ημέρες τον χρόνο).
Επίσης οι εισφορές στην Βουλγαρία είναι πολύ χαμηλές αλλά αντίστοιχα είναι και οι συντάξεις (κατώτατη σύνταξη για το 2015 είναι τα 200 λέβα δηλαδή 100€ )!!
4. Χαμηλό κόστος διαβίωσης
Στο κόστος διαβίωσης δεν υπάρχει σύγκριση αφού η Βουλγαρία είναι η πιο φθηνή χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφενός στα ενοίκια, τον ρουχισμό και τα τρόφιμα και αφετέρου η μοναδική που συνορεύει με την Ελλάδα.
5. Ίδρυση «εικονικής» εταιρείας στην Βουλγαρία για φορολογικούς λόγους
Στην περίπτωση «ίδρυσης» εικονικής επιχείρησης με σκοπό την μειωμένη φορολογία και τα μειωμένα κόστη πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή από τους νέους επιχειρηματίες και επιφυλακτική στάση στα όσα ακούγονται στο διαδίκτυο και στα διάφορα γραφεία που αναλαμβάνουν τέτοιες ενέργειες.
Τα τελευταία χρόνια έχουν τεθεί σε ισχύ νόμοι και ελεγκτικές διαδικασίες από το Ελληνικό Δημόσιο με σκοπό την εύρεση και φορολόγηση τέτοιων επιχειρήσεων.
Η συνηθέστερη «λύση» που προτείνεται από κάποιους είναι η σύσταση εταιρείας ή μεταφορά της έδρας στη Βουλγαρία με υποκατάστημα στην Ελλάδα και υπόσχονται φορολόγηση των κερδών, που αποκτούν από τις δραστηριότητες στην Ελλάδα με συντελεστή 10% που ισχύει στη Βουλγαρία.
Κάτι τέτοιο δεν ισχύει αφού το εγκατεστημένο στην Ελλάδα υποκατάστημα φορολογείται κανονικά για τα εισοδήματα που αποκτά μέσα στη χώρα μας με συντελεστή 26% και με συντελεστή 10% στα μερίσματα.
Επίσης, στις περιπτώσεις αυτές προτείνουν μετακύλιση κόστους της μητρικής προς το υποκατάστημα/θυγατρική, μέσω δικαιωμάτων (royalties) ή εξόδων διοικητικής υποστήριξης. Φυσικά, αυτά τα έξοδα οι Ελληνικές αρχές δεν αναγνωρίζουν και σε εξαιρετικές περιπτώσεις δύνανται να χαρακτηριστούν και εικονικά, διότι η Εταιρεία στη Βουλγαρία δεν έχει καμία δραστηριότητα και είναι μόνο μια νομική οντότητα με αποκλειστικό σκοπό την φοροαποφυγή. Για τον έλεγχο μετακύλισης κόστους μεταξύ των συνδεδεμένων επιχειρήσεων η Ελληνική πολιτεία εφαρμόζει σύγχρονες ελεγκτικές μεθόδους.
Επίσης απαγορεύονται σαφώς οι αποκλειστικές τριγωνικές συναλλαγές και τιμολογήσεις μεταξύ της έδρας και του υποκαταστήματος όπως ορίζεται από την ισχύουσα νομοθεσία.
Συμπέρασμα: Προτείνεται μεγάλη προσοχή ή και αποφυγή τέτοιων εικονικών εταιρειών ειδικά σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις ή σε νέους επιχειρηματίες που δεν έχουν την τεχνογνωσία και τις ειδικές νομικές και λογιστικές γνώσεις για να τις χειριστούν αναλόγως